Urodzony w 1846 r. w Hebdowie. Był synem Franciszka Wincentego Mazaraki oraz Eleonory Łagowskiej herbu Grzymała. Dzieciństwo spędził w Przecławce, parafii Wolica obok Działoszyc dokąd przeprowadzili się rodzice. Spoczywają oni na wolickim cmentarzu, a epitafia im poświęcone wmurowane zostały w kościele parafialnym. Do powstania styczniowego przystąpił w wieku niespełna 17 lat. Służył pod dowództwem Teodora Cieszkowskiego i razem z nim uczestniczył w dniu 7 lutego 1863 r. w udanym ataku na straż graniczną w Sosnowcu. 10 dni później w dniu 17 lutego uczestniczył w bitwie miechowskiej, po której uciekł do Galicji.
Następnie wraz z bratem Janem dołączył do oddziału Józefa Grekowicza i w kwietniu 1863 r. przekroczył z nim granicę Królestwa Polskiego, lecz po potyczce pod Szklarami wrócił do Galicji.
O Aleksandrze ciepło wypowiadał się jego starszy brat, rotmistrz powstańczej kawalerii, Jan Newlin Mazaraki na kartach swoich „Pamiętników i wspomnień”. Kiedy się ponownie spotkali tak pisał: …Do obozu w Kątach przybył mój brat Aleksander będący przedtem w oddziale konnym Morbitzera(Kosy); po rozbiciu tego oddziału dotarł chłopiec do Chmieleńskiego i odtąd był już razem ze mną, i Chmieleński przydzielił go do mojego plutonu w randze podporucznika, wyręczył mnie też w czynnościach służbowych, gdyż rana bagnetem mi w Białej zadana, jakkolwiek lekka, była jednak dosyć dokuczliwa i na koniu jeździć nie dozwalała.
Aleksander walczył później pod Strojnowem, Ociesękami i w wielu innych większych i mniejszych bitwach i potyczkach powstania.
Po 1864 r. był dzierżawcą dóbr Kocina koło Wiślicy i właścicielem Lubicza pod Nowym Korczynem. Był też sędzią pokoju w Opatowcu.
Zmarł 04.08.1918 r. w Opatowcu. Spoczywa na cmentarzu w Kocinie, we wspólnym grobie ze swą córką Aleksandrą (1971-1906), w bezpośrednim sąsiedztwie zmarłych nieletnich dzieci: Włodzimierza (1875-1880) i Radosława(1879-1880).
Źródło:
MF
