Urodzony 13.05.1836 r. w Koprzywnicy, w rodzinie mieszczańskiej, jako syn Szczepana i Antoniny z Bierkowskich. Do Wyższej Szkoły Realnej w Kielcach uczęszczał w latach 1847-1853. Następnie wstąpił do Seminarium Duchownego w Kielcach. W 1857 r. wysłano go do Akademii Duchownej w Warszawie. Tam odbył studia ukończone w 1861 r. i potwierdzone stopniem kandydata teologii.
Święcenia kapłańskie otrzymał 29 czerwca 1859 r. w Warszawie z rąk sufragana łowickiego biskupa Henryka Platera.
Z Warszawy na pierwszą parafię ksiądz Skulski został skierowany do Miechowa, w diecezji kielecko-krakowskiej. Tam jak pisał Paweł Kubicki w książce „Bojownicy kapłani za sprawę Kościoła i ojczyzny w latach 1861-1915” :w czasie rozruchów tego roku [1861-MF] brał czynny udział w kampanii w miasteczku Racławicach, a wróciwszy stamtąd, miewał w Miechowie kazania przeciw legalnemu rządowi. Niedawno znów ksiądz S. S. dał dowód swego wrogiego usposobienia do rządu, odprawiając nabożeństwo na prośbę wdowy Zaleskiej, jak przypuszczać należy, za poległych w Warszawie. Zesłany został do guberni orenburskiej.
Od 1862 r. pracował przy dawnej kolegiacie w Kielcach. W marcu 1864 r. został zaaresztowany przez władze carskie i zesłany bezterminowo na Syberię, gdzie najdłużej przebywał w Birsku. Po 1871 r. zamieszkał w Mittawie w Kurlandii, gdzie spotkał się z bpm A. Bereśniewiczem, także zesłańcem.
Wiele razy występował o zgodę na powrót do kraju i za każdym razem dostawał odmowną odpowiedź. Po pewnym czasie wystarał się o paszport emigracyjny, który umożliwił mu przybycie do Królestwa Kongresowego. Ostatecznie w 1881 r. wyrażono zgodę na to by ksiądz Skulski zamieszkał w kraju na terenie diecezji kujawsko-kaliskiej.
Tam pracował jako wikariusz najpierw w Warcie, a następnie przeszedł do Turku. Czy przyjęcie do pracy oznaczało także inkardynację do diecezji, nie wiadomo, ale prawdopodobnie był to warunek władz carskich. Wielokrotnie odmawiano mu zatwierdzenia na proboszcza. Został, więc wikariuszem katedralnym i kapelanem bpa A. Bereśniewicza.
Pierwszą samodzielną funkcją było administrowanie parafią Mikołajewice, a następnie parafiami: Koźminek, Zagórów, Koźminek, Tuliszków oraz Zadzim, gdzie zmarł 03.03.1918 r. i tam został pochowany.
Źródło:
- Kubicki Paweł, Bojownicy kapłani za sprawę Kościoła i ojczyzny w latach 1861-1915: materiały z urzędowych świadectw władz rosyjskich, archiwów konsystorskich, zakonnych i prywatnych, T. I., s. 422-423
- Biogram w artykule ks. W. Frątczaka, Duchowieństwo dekanatu tureckiego w świetle zarządzenia bpa Aleksandra Bereśniewicza z 6 III 1884 r. [w:] Teologia i Człowiek , Półrocznik Wydziału Teologicznego UMK 18 (2011), s. 240.
MF
