Jerzy Piotr Drożdż urodził się 1 sierpnia 1931 roku w Strzeżowie. Rodzicami Jerzego byli Antoni i Maria Drożdż z d. Król. Po urodzeniu mieszkał z rodziną w Strzeżowie, następnie w Wielkiej Wsi koło Książa Wielkiego a od 1933 roku w Miechowie. Początkowo w kamienicy przy miechowskim rynku (na odcinku miedzy kościołem a ulicą Sienkiewicza) a potem w domu rodzinnym przy ul. Bema 1 na Kolonijkach. W 1938 roku rozpoczął naukę w Szkole Podstawowej nr 1 im. H. Sienkiewicza w Miechowie, którą ukończył w 1945 roku. W czasie II wojny światowej budynek szkoły zamieniony został przez nazistów na szpital, w którym umieszczani byli żołnierze hitlerowscy przewożeni z frontu wschodniego. Z tego też powodu uczniów przeniesiono do budynku w Strzeżowie (położonego przy głównej drodze wylotowej z Miechowa niedaleko dzisiejszej Karczmy „Siedlisko”). Jerzy wspominał okres okupacji niemieckiej jako czas ekstremalnie trudny dla całej rodziny. Żywili się głównie tym, co udało się wyhodować w przydomowym ogrodzie.
Po wybuchu wojny tata Jerzego Antoni aktywnie włączył się w działalność podziemnych struktur „Jędrusiów” w Miechowie i okolicach. W domu na Bema spotykała się grupa kolegów Antoniego. W piwnicy prowadzono nasłuchy z radia londyńskiego a następnie spisane wiadomości powielano i dystrybuowano wśród ludności powiatu miechowskiego. Za tego typu działania groziła kara śmierci.
Aby zabezpieczyć się przed niespodziewanym wtargnięciem niemieckich żołnierzy kontrolujących czasami domy w Miechowie tata Antoni prosił syna Jurka o stanie na straży przed domem na Bema. Młody Jurek (miał wtedy 10-13 lat) spacerował przed bramą i płotem od strony ul. Traugutta obserwując czy nie zbliża się samochód lub motocykl okupantów. W razie zagrożenia Jurek miał gwizdać. Narażał się na duże niebezpieczeństwo ale dzielnie wspierał partyzantkę „Jędrusiów”. Nasłuchy w piwnicy trwały od 1941 do 1944 roku.
Po wojnie Jerzy bardzo zainteresował się leśnictwem. W 1947 roku wystąpił do Dyrekcji Regionu Lasów Państwowych w Krakowie o zgodę na odbycie przedszkolnej praktyki leśnej. Po jej uzyskaniu pracował jako praktykant leśny w nadleśnictwie Książ Wielki, w leśnictwie Opacz. W 1948 r. rozpoczął naukę w Liceum Leśnym w Limanowej a w 1951 roku ukończył Liceum Leśne w Ojcowie. Tym samym na całe życie związał się z zawodem leśnika pracując w różnych nadleśnictwach a od 1958 roku w Ministerstwie Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego. Przez wiele lat pełnił też funkcję pełnomocnika Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych ds. zatrudnienia absolwentów szkół wyższych przy Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego – Akademii Rolniczej. Na emeryturę przeszedł w roku 1989. Zmarł 1 marca 2023 roku w Warszawie, która stała się jego drugim domem. Przeżył w niej ponad 65 lat. Pochowany został na cmentarzu w Puszczy Mariańskiej.
Za swoją wieloletnią aktywną działalność zawodową i społeczną uhonorowany został wieloma odznaczeniami w tym Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
WB
Źródło: biogram opracowany przez syna Jerzego Drożdża juniora
Jerzy Piotr Drożdż w 1942 r.
