Urodził się 25 stycznia 1926 r. w Książu Wielkim jako syn Piotra i Marianny zd. Żechowskiej Żelaśkiewiczów. Szkołę powszechną ukończył w Książu Wielkim. Dalszą naukę pobierał na tajnych kompletach. Jeszcze jako uczeń szkoły powszechnej wstąpił w szeregi ZHP. Wiosną 1941 roku został zaprzysiężony do ZWZ / AK przez ppor. Tadeusza Bożka ps. „Cedro”, przyjął pseudonim „Śmiały”. Został włączony do komendy Placówki w Książu Wielkim „Kozioł” jako łącznik. Założył drużynę „Szarych Szeregów” gdzie przyjął pseudonim „Korab”.
Wiosną 1943 roku 1 sekcja drużyny „Koraba” („Borys”, „Orlik” i „Twardy”), zerwała niemiecką flagę wiszącą na budynku w Książnickim Rynku, w którym mieszkał Adolf Hübner folksdojcz. Po udanej akcji dostali reprymendę od dowódcy Placówki, za niepotrzebne ryzyko.
W latach 1943-1944 przebywał w niemieckim obozie karnym Służby Budowlanej Baudienst „Liban” w Krakowie. Około połowy marca 1944 r., po odbyciu 6-cio miesięcznej kary, został przeniesiony do Prokocimia, gdzie pracował przy wyminie torów kolejowych, później pracował w ogrodzie w Duchackiej Woli. W nocy 24/25 lipca 1944 roku wraz z kilkoma więźniami uciekł i dotarł rano do domu. Tutaj od razu znalazł się w ogniu walki trwającej Kazimiersko-Proszowickiej Rzeczpospolitej Partyzanckiej.
Po południu 25 lipca „Korab” zameldował się u dowódcy por. „Cedro”, a wieczorem objął „swoje” stanowisko d-cy drużyny łączności oraz przejął od „Borysa” kierowanie Drużyną Szarych Szeregów „Mirów”. Drużyna stała się regularnym oddziałem AK jako drużyna łączności.
Po maturze, którą zdał w marcu 1947 r., w III Gimnazjum i Liceum im. Króla Jana Sobieskiego w Krakowie, zapisał się na Wydział Humanistyczny Uniwersytetu Jagiellońskiego (polonistyka – historia literatury polskiej) oraz jednocześnie do Szkoły Nauk Politycznych przy Wydziale Prawa tego Uniwersytetu. W grudniu 1950 roku ukończył kurs inspektorów Najwyższej Izby Kontroli, i zaczął pracować w poznańskiej delegaturze. 2 stycznia 1952 roku przeniesiono go do warszawskiej centrali Izby do VII Departamentu. Ze względu na działalność konspiracyjną w okresie II wojny światowej w grudniu 1952 roku dostał wymówienie (ze skutkiem od 31 marca 1953 roku), jednak decyzją ministra Kontroli Państwowej Franciszka Jóźwiaka został przywrócony do pracy.
Za swoją służbę w konspiracji i późniejszą pracę zawodowa został miedzy innymi odznaczony: Orderem Odrodzenia Polski kl. V, IV i III, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem Armii Krajowej, Medalem Wojska I, II i III, Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Srebrnym i Brązowym Medalem Komisji Edukacji Narodowej.
Źródła:
- Jerzy Michał Żelaśkiewicz; Znad Nidzicy w świat. Wspomnienia; Warszawa 2008
- Bolesław Michał Nieczuja-Ostrowski; Inspektorat AK „Maria” w walce t. II Kryptonim „Michał”-„Maria” (1943-VI.1944) Część I; Fundacja Inspektoratu Światowego Związku Żołnierzy AK i Sekcji Obrony Życia Dziecka im. Inspektoratu; Elbląg 2001
- Bolesław Michał Nieczuja-Ostrowski; Inspektorat AK „Maria” w walce t.II Kryptonim „Michał”-„Maria” (1943-VI.1944) Część II; Fundacja Inspektoratu Światowego Związku Żołnierzy AK i Sekcji Obrony Życia Dziecka im. Inspektoratu; Elbląg 2007
- https://armiakrajowa.org.pl/
- Jerzy Żelaśkiewicz, Na ziemi wielkoksiąskiej. Zarys dziejów konspiracji i walki w szeregach SZP-ZWZ-AK, Warszawa-Książ Wielki, 2003
- https://pl.wikipedia.org/
- www.24ikp.pl
