Urodził się w 1842 w Rudkach. Wyuczył się zawodu stolarza. Na wieść o formowaniu oddziałów powstańczych przedostał się do Ojcowa, gdzie przyjęto go do kompanii kosynierów. Jako szeregowy żołnierz tej formacji walczył z Rosjanami w Miechowie 17 lutego 1863 r. Otrzymał ranę od kuli w nogę i po przetransportowaniu do Krakowa został aresztowany przez Austriaków.Po
ZIELEWICZ Ignacy (1841-?)
Urodził się 22 lipca 1841 r. w Powidzu w powiecie witkowskim w okolicy Bydgoszczy Jako syn Wojciecha. Z racji wczesnej śmierci ojca opiekował się nim Damazy Zielewicz gwardian OO Franciszkanów w Krakowie. Ignacy ukończył gimnazjum Św. Anny a następnie rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Wrocławskim. Po krótkim czasie przeniósł się do Krakowa i kontynuował studia
ZIELIŃSKI Aleksander (1838-?)
Urodził się w Nowym Wiśniczu jako syn Jana mieszczanina wiśnickiego. W chwili wybuchu powstania styczniowego był studentem farmacji Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Przerwał studia i wyruszył do powstania, został adiutantem Wojciecha Komorowskiego. Pojmany przez Rosjan został skazany na zesłanie. Przebywał w guberni tobolskiej.
WB
Źródła:
Grzegorzewski S. – Wspomnienia osobiste z powstania 1863 Roku, Lwów 1903Micińska
ZIELIŃSKI Aleksander (1843-?)
Urodził się w 1843 r. w Starym Bychtowie na ziemi Mohylowskiej. Zdobył wykształcenie techniczne inżynierskie. W początkach lutego 1863 r. znalazł się w obozie powstańczym w Ojcowie gdzie został przyjęty do oddziału Żuawów Śmierci. Walczył w bitwie miechowskiej 17 lutego 1863 r. a po rozproszeniu oddziału po przegranej bitwie powrócił do Krakowa. Włączył się w
ZIELIŃSKI Antoni (1841-?)
Urodził się w 1841 r. w Maszkienicach w powiecie brzeskim. Przed powstaniem był czeladnikiem piekarskim w Tarnowie. Wraz z kolegami wyjechał 9 lutego 1863 r. do Krakowa a stamtąd dostali się do obozu ojcowskiego. Został przyjęty do kompanii strzelców i wraz z towarzyszami bił się w Miechowie 17 lutego 1863 r.Po bitwie dotarł do Ojcowa
ZIELIŃSKI Antoni (1842-1889)
Urodził się w 1842 r. w Tarnopolu. Przed powstaniem był uczniem kursu pedagogicznego akademii krakowskiej. W swoich wspomnieniach napisał:”Pod Ojcowem zastaliśmy cały obóz. Kilka dni poświęcono na nauczanie nowozaciężnych zasadniczych rzeczy z zakresu sztuki wojennej, poczem mieliśmy wyruszyć, czekano tylko na broń, bo tej ciągle jeszcze nie było. Rozdzielono tymczasem przybyłych do rozmaitych znaków, mnie
ZIELIŃSKI Franciszek (1843- 1912)
Rzemieślnik z Krakowa, po przybyciu do obozu ojcowskiego został przyjęty do oddziału Żuawów Śmierci. Posiadał własny pałasz. Jako jeden z niewielu Żuawów przeżył klęskę miechowską. Walczył potem pod Batorzem, gdzie został ranny i ujęty przez Rosjan. Został skazany na 6 lat rot aresztanckich, po powrocie do kraju pracował jako malarz pokojowy. Był pensjonariuszem Przytuliska Weteranów
ZIELIŃSKI Józef (1927 – 2020)
Urodzony w Miechowie 19.03.1927 r. w Miechowie. Syn Franciszka i Marii z Olkuśników. W 1939 r., gdy wybuchła II wojna światowa miał 12 lat i chciał wstąpić do wojska.
Na żołnierza zaprzysiężony został 8 października 1943 r. przez Wawrzyńca Durmałę, ps. „Świerk” w ramach placówki Miechów, a następnie 2 kompanii Batalionu Sztabowego 106 DP AK „Namiot”
ZIEMIAŃSKI Józef (1834-1905)
Urodził się w Brzozowie w 1834 r. W czasie wybuchu powstania był studentem prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim. Porzucił studia i przekradł się do tworzonego w Ojcowie oddziału powstańczego. Walczył w bitwie miechowskiej 17 lutego 1863 r. Po rozsypce po klęsce oddziału przeszedł pod komendę Teodora Cieszkowskiego i warz z nim walczył z Rosjanami pod Siewierzem
ZIENTKIEWICZ Henryk (1844-1910)
Urodził się w Pstrągowie, był krawcem w Krakowie. W początkach lutego na wieść o formowanym oddziale powstańczym przekradł się do Ojcowa. Walczył z Rosjanami w bitwie miechowskiej 17 lutego 1863 r., a po rozproszeniu oddziału przekradł się do oddziału Mariana Langiewicza. Wraz z nim odbył całą kampanię, którą kończyła bitwa pod Grochowiskami. Szczęśliwie powrócił do
