Pochodził z Pińczowa. Po przybyciu do obozu ojcowskiego przyjęto go do oddziału Żuawów Śmierci. Wziął udział w wyprawie na Miechów. Poległ w czasie bitwy 17 lutego 1863 r. Jego ciało pogrzebano w mogile powstańczej na miejscowym cmentarzu parafialnym.
WB
Źródła:
Webersfeld Edward, Obóz w Ojcowie, w: Kuryer Lwowski 1913 nr 92https://genealogia.okiem.pl/powstaniec-styczniowy/77085/wankowski
Pochodził z Warszawy, był czeladnikiem zawodu brązowniczego. Duch patriotyczny zaprowadził go do obozu ojcowskiego. Pod rozkazami Apolinarego kurowskiego wziął udział w wyprawie na Miechów. Poległ podczas bitwy 17 lutego 1863 r. Pochowany został w mogile ma miejscowym cmentarzu parafialnym.
WB
Źródła:
Staszel Jan – Bitwa miechowska 17 II 1863 r. w relacji pamiętnikarskiej Kazimierza Girtlera, Rocznik Biblioteki PAN
Właściwie Edward Weber von Webersfeld urodzony w 1845 r. we Lwowie. Był synem Aleksandra, wywodzącego się z Austrii nauczyciela szkół ludowych w Galicji oraz nauczycielki języka francuskiego Ludwiki de Darree. Wychowywał się w spolszczonej rodzinie austriackiej o silnych tradycjach niepodległościowych i narodowo-katolickich. W latach 1859-1861 uczęszczał do Gimnazjum św. Barbary w Krakowie, zaś od 1861
Urodził się w 1840 r we Lwowie jako syn Franciszka, byłego konsyliarza magistratu. Miał brata Franciszka. Przed 1861 r. studiował na Uniwersytecie Lwowskim na wydziale prawa. Pobierając stypendium Niezabitowskiej w latach 1861-1862, i stypendium Żebrowskich w latach 1862-1863. W powstaniu znalazł się w obozie Apolinarego Kurowskiego w oddziale Żuawów Śmierci dowodzonej przez Franciszka Rochebruna. Został
Urodził się we Lwowie Jako syn Franciszka Wędrychowskiego. Zdał maturę we Lwowie i na Uniwersytecie lwowskim studiował prawo. Potem przeniósł się do Krakowa i tam dalej studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wraz z bratem Eugeniuszem dotarł do Ojcowa gdzie został przyjęty do oddziału Żuawów Śmierci. Wraz ze swoim oddziałem w bitwie miechowskiej atakował cmentarz. Ciężko
Urodzony w 1840 roku w Suchedniowie, z zawodu górnik. Chrzest bojowy odebrał w oddziale Apolinarego Kurowskiego otrzymując stopień porucznika. Szczęśliwie przeżył klęskę miechowską (był ranny) i nie poniechał walki. Walczył dalej pod rozkazami Langiewicza, Krukowieckiego, Mierosławskiego i Waligórskiego, przyjmując udział w bitwach pod Krzykawką i Grochowiskami. Po Grochowiska po przedostaniu się do Galicji był więziony
Urodził się 7.08.1819 r. w Kamyszowie koło Skalbmierza jako syn ekonoma z Kamyszowa Franciszka Wejrycha (1790-1837) i Domiceli z Wawrzynieckich (1800-1856). Przez 2 lata uczył się w pińczowskim gimnazjum, po śmierci ojca zaczął pracować jako stolarz na utrzymanie matki i młodszych sióstr. Po wydaniu ich za mąż przeprowadził się do Miechowa i ożenił 1845 r
Urodził się 24.10. 1923 r. w Sosnowcu jako syn Ludwika i Wandy (z Krzemińskich) Wesołowskich
Szkołę ukończył w Sosnowcu. W lipcu 1939 r. został powołany do czynnej służby wojskowej. Zdemobilizowano go w pierwszych dniach września i wtedy udał się do swojej rodziny w Józefowie – Stefania i Jan Cybulscy zarządzali tam majątkiem ziemskim. Od początku 1940
Urodził się w Warszawie w 1845 r. Jako młody człowiek dostał się do obozu ojcowskiego i wraz z towarzyszami walczył w bitwie miechowskiej 17 lutego 1863 r. Po rozproszeniu oddziału po bitwie wraz z kilkoma kolegami dostał się do oddziału Mariana Langiewicza z którym odbył kampanię. Po rozwiązaniu oddziału szczęśliwie wyemigrował za granicę. Mieszkał i
Urodził się 17 lutego 1845r. Jako 18- letni chłopak Zgłosił się ochotniczo do oddziału powstańczego i brał udział w walkach z Rosjanami na ziemi świętokrzyskiej. Po upadku powstania styczniowego wstąpił do seminarium duchownego. Po otrzymaniu święceń kapłańskich 1869r. został wikarym w
Miechowie, a w 1873r. proboszczem we Wrocimowicach. W 1894r. otrzymał probostwo w
Prandocinie. Pełnił swoją posługę
Strona utworzona przy wsparciu finansowym
Starostwa Powiatowego w Miechowie oraz Gminy i Miasta Miechów.
