Urodził się 6 IX 1892 r. w Skrzeszowicach w rodzinie ziemiańskiej. Był jednym z trzech synów Bogusława i Heleny z Czarnomskich. Po złożeniu matury w 1909 r. w Krakowie studiował w Wyższej Szkole Rolniczej w Wiedniu, którą ukończył eksternistycznie w 1917 r., a także w tamtejszej Akademii Handlowej. 4 VIII 1914 r. w Skrzeszowicach dołączył do pierwszego patrolu strzeleckiego Władysława Prażmowskiego „Beliny”. Jako „Dzik” walczył w plutonie jazdy, który bardzo szybko przekształcił się w szwadron i dywizjon, wreszcie – jesienią 1915 r. – w 1 Pułk Ułanów Legionów Polskich. W 1916 r. awansował do stopnia porucznika. W pułku do lipca 1917 r. Po kryzysie przysięgowym, od lipca do listopada 1917 r. więziony był przez Austriaków w Przemyślu. W październiku-listopadzie 1918 r. brał udział w akcji rozbrajania austriackiego wojska i żandarmerii. Od listopada tego roku służył w Wojsku Polskim. Był współtwórcą 11 Pułku Ułanów Legionowych. W 1921 r. Edward Kleszczyński przeszedł do rezerwy i od tej pory zajął się gospodarowaniem w swoim majątku Radziemice.
9 II 1932 r. zawarł związek małżeński z Ireną Mieroszewską, córką Henryka i Zofii z Chrząszczów. Gospodarował odtąd na Radziemicach i Czechach.
Już w 1923 r. bracia Kleszczyńscy: Edward – gospodarujący na Radziemicach, Józef – Jakubowicach i Stągniowicach i Bogusław – Skrzeszowicach i Polanowicach założyli spółkę hodowli i uprawy roślin, która walnie przyczyniła się do podniesienia rolnictwa w kilku powiatach województw kieleckiego i krakowskiego. Edward był wieloletnim prezesem Izby Rolniczej w Krakowie i prezesem Okręgowego Towarzystwa Rolniczego w Miechowie.
W Sejmie II kadencji pracował w Komisji Administracyjnej, Reform Rolnych, Rolnej i pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji Rolnej. Podczas III kadencji był sprawozdawcą ustawy o budowie kolei Kraków-Miechów. Jako senator IV kadencji z województwa krakowskiego był członkiem Komisji Komunikacyjnej, Gospodarczo-Skarbowej, Budżetowej. W czasie kampanii wrześniowej 1939 r. był III zastępcą dowódcy Mazowieckiej Brygady Kawalerii. Brygada ta w składzie Armii „Modlin” toczyła walki opóźniające i odwrotowe pod Chorzelami, Przasnyszem, Pułtuskiem i Wyszkowem. W czasie odwrotu z linii Bugu 11 IX Brygada została zaatakowana pod Głęboczycą (na północny wschód od Mińska Mazowieckiego) i w trzydniowych walkach rozbita. Pojmany przez Niemców mjr Edward Kleszczyński zbiegł z niewoli i niebawem rozpoczął działalność konspiracyjną na terenie Krakowa i w powiecie miechowskim. Był jednym z pierwszych członków Służby Zwycięstwu Polski, przekształconej z początkiem 1940 r. w Związek Walki Zbrojnej. Pozostał przy swoim pseudonimie – „Dzik”. Miał również drugi – “Miechowita”.
Od sierpnia 1942 r. pracował w ścisłym sztabie Inspektoratu Rejonowego Armii Krajowej Miechów, kryptonim „Miś”-„Maria”. Od końca lipca 1944 r. był dowódcą formowanej Krakowskiej Brygady Kawalerii Zmot. „Bank”.
Po wkroczeniu Sowietów ppłk Edward Kleszczyński przedostał się do 1 Dywizji Pandcernej gen. Stanisława Maczka, a następnie służył w 1 Pułku Ułanów Krechowieckich II Korpusu Polskiego we Włoszech, a stamtąd po utworzeniu Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia udał się do Anglii, skąd w 1950 r. wyemigrował do Stanów Zjednoczonych Ameryki i osiedlił się w Nowym Jorku. Zmarł 20 stycznia 1984 roku w Nowym Yorku i został pochowany na cmentarzu weteranów polskich w Doylestown (amerykańskiej Częstochowie).
WB
Źródła:
- pl. wikipedia.org
- kedyw.info
- www.pilsudski.org
- 24ikp.pl
- Stanisław Piwowarski – biogramy żołnierzy podziemia
