Urodził się 25 maja 1902 r. w Sulisławicach. Swoją edukację rozpoczął w 1920 r. w Szkole Rzemiosł Budowlanych w Kazimierzu ad Wisłą. Początkowo kształcił się w pracowni malarstwa, a następnie w pracowni wikliniarskiej pod kierunkiem Jana Koszyc-Witkiewicza. Od 1926 r. studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Malarstwa oraz Architektury Wnętrz.
W 1935 r. uzyskał dyplom a Wydziale Pedagogicznym. W ramach samokształcenia zajmował się matematyką i przyrodą. Był osobą silnie związaną z polską tradycją. chętnie wspierał i propagował sztukę ludową. Odbywał praktyki w szkołach rzemieślniczych, zakładach wikliniarskich. W latach 1937-38 i po wojnie 1957-58 był kierownikiem artystycznym pracowni rzemiosła w Zakładzie dla Ociemniałych w Laskach pod Warszawą. Pracował też w innych instytucjach artystycznych m.in. w Cepelii. Najwięcej czasu poświęcał architekturze wnętrz opartej na materiałach naturalnych (wiklina, trzcina, sznur, len, pręt metalowy), określany był jako jeden z polskich prekursorów tzw. sztuki ekologicznej. Inną ekologiczną dziedziną działalności W. Wołkowskiego była tzw. terenoplastyka – sztuka formowania estetycznego krajobrazu, bazująca na naturalnej konfiguracji terenu dopełnianej odpowiednią zielenią i architekturą budynków. Jednym jego dziełem z tej dziedziny jest zrealizowany pomnik przy kościele parafialnym w Szreniawie Wykonywany przez artystę przez 30 lat z górą, który obecnie nosi nazwę „Maksymilianowi Kolbe oraz Wszystkim Bohaterom, Męczennikom i Partyzantom poległym za Polskę 1939 – 45”.
W 1939 r. walczył jako ochotnik w obronie Warszawy, później ukrywał się w rodzinnych Sulisławicach, był poszukiwany przez gestapo. Powodem tego był prezentowany przez W. Wołkowskiego patriotyzm na kursach rzemieślniczych prowadzonych przed wojną oraz akcja którą prowadził w 1940 r. Zorganizował mianowicie ludność okolicznych wsi do wzniesienia pomnika ku czci generała Sikorskiego przy kościele w Szreniawie. Roboty ziemne zostały przerwane przez Niemców, a sam Wołkowski musiał szukać schronienia w lesie. Znalazł się w oddziale partyzanckim Batalionów Chłopskich. Teren działania oddziału w który się znalazł obejmował powiat pińczowski i miechowski. Po zakończeniu wojny otrzymał ominację majora czasu wojny.
Kolekcje jego mebli [pokazywane były na licznych krajowych i zagranicznych wystawach m.in. w Berlinie, Nowym Jorku, Londynie i Paryżu. Do najważniejszych nagród jakie otrzymał W. Wołkowski można zaliczyć: złoty medal na Międzynarodowej wystawie „Sztuka i Technika w Życiu Współczesnym” w Paryżu w 1937r., wyróżnienie na Targach Światowych w Nowym Jorku w 1939 r., oraz I nagrodę na II Ogólnopolskiej Wystawie Architektury Wnętrz i Sztuki Dekoracyjnej w warszawskiej Zachęcie w 1957r.
W 1966 r. przeszedł na emeryturę i poświęcił się pracy teoretycznej i dokumentacyjnej. Był autorem artykułów z dziedziny architektury wnętrz i wzornictwa przemysłowego. W 1967 r. nawiązał kontakt ze środowiskiem olkuskim. W 1970 r. w XIX wiecznym dworku Machnickich w Olkuszu zostało otwarte muzeum jego prac, którą urządzał sam autor według „koncepcji mieszkania poetyckiego”.
Władysław Wołkowski zmarł w Warszawie 16 maja 1986 r. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Powsinie.
Źródła:
- https://pl.wikipedia.org
- https://culture.pl
- https://www.mok.olkusz.pl/
WB
