Urodził się w Krakowie 1 stycznia 1845 r. Jako młody człowiek udał się do obozu ojcowskiego, gdzie Apolinary Kurowski formował oddział powstańczy. Został przyjęty do elitarnego oddziału Żuawów Śmierci i pod wodzą Franciszka Rochebrun walczył z Rosjanami w Miechowie. Po klęsce miechowskiej przedostał się do oddziału dowodzonego przez Dionizego Czachowskiego i wziął udział w zwycięskiej bitwie pod Stefankowem. Walczył pod Grabowcem i Jeziorkiem w randze podchorążego, a następnie porucznika. Później pracował w Lubelskim w organizacji powstańczej. Z wiosną 1864 został przydzielonym do 8-go pułku Stopnickiego, pod dowód, pułków. Rębajły i walczył pod Opatowem, później pozostał w randze adiutanta majora Rozenbacha, aż do chwili wzięcia go do niewoli pod Sandomierzem. Został skazany przez Rosjan na ciężkie roboty, ale w skutek starań dyplomatycznych najprawdopodobniej księdza Ludwika Ruczki został odesłany administracji austriackiej do Krakowa. Tam wyrokiem sądu wojennego na Wawelu został skazany na 6 miesięcy więzienia.
Po odbyciu kary ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Położył wielkie zasługi na polu balneologii. Został dyrektorem zakładu w Iwoniczu i dzierżawcą Górnego Zakładu Zdrojowego w uzdrowisku w latach 1893 – 1909. Zmarł 5 maja 1919 r. i został pochowany na cmentarzu Rakowickim.
WB
Źródła:
- Czas 8.5.1919
- Białynia-Chołodecki J., Pamiętnik powstania styczniowego…
- Wykaz grobów Cmentarza Rakowickiego
- https://genealogia.okiem.pl/powstaniec-styczniowy/70242/feliks-wisniewski
j
