Urodził się 26.3.1834 w Starym Samborze. W 1852 r. został wcielony do armii austriackiej, do batalionu strzelców we Lwowie. Dosłużył się tam stopnia kaprala. W 1859 r. walczył pod Solferino. Rok później został przeniesiony do 37 pułku piechoty węgierskiej, gdzie służył do 1863 r. Na wieść o wybuchu powstania wystąpił z armii, sformował własny oddział ochotników, którzy wybrali goi na dowódcę. Walczył pod dowództwem Czechowskiego. 2.3.1863 Wydział Wojny nominował go do stopnia kapitana. Dowodził pułkiem miechowskim. 24 lutego 1864 r. w nieudanym ataku na Opatów, dzięki swojemu doświadczeniu wyprowadził żołnierzy z okrążenia. Jego oddział najdłużej przetrwał w Górach Świętokrzyskich. Zwodził żołnierzy moskiewskich paląc w lesie fałszywe ogniska i sprowadzając, przez fałszywych donosicieli, zaborców. Sam odsuwał się na znaczną odległość, a w chwili ataku przybliżał się i dziesiątkował moskali w blasku ognia. Dopiero 6.5.1864 r. przedarł się do Galicji pod Baranowem. Jego postać został opisana przez Stefana Żeromskiego w opowiadaniu „Echa leśne”.
Po powstaniu pracował w przemyśle naftowym koło Sanoka. Jego kariera zawodowa zaczęła się pracą praktykanta a zakończyła zarządcą kopalni. Pod koniec lat 70-tych przeniósł się do Berechów Dolnych. Tam również kierował kopalnią. Następnie założył własną razem z Izydorą Winnicką i adwokatem ze Lwowa w Łodynie. Po jej sprzedaży kupił majątek ziemski w Ustrzykach Dolnych. Zmarł tam w 1908. Pochowany na cmentarzu w Jasieniu.
WB
ŹródłA:
- Augustyn Maciej, Mieszkańcy Bieszczadów w powstaniu Styczniowym, w: Bieszczad nr 6, 1999
- Kulpiński J., Od miasteczka Bodzentyn do wsi Kutery… Miejsko-Gminna Bibl. Publ. w Bodzentynie, 2012
- https://genealogia.okiem.pl/powstaniec-styczniowy/76146/jozef-walter
