Urodził się 30maja 1915 r. w Czernichowie jako syn Onufrego herbu Odrowąż i Tekli Czaplińskiej. W 1838 r. poślubił Teofilę Lagowską. Zajmował się administracją majątku ziemskiego w Sieciechowicach. W 1860 r. porzucił dotychczasowe zajecie i przejął w dzierżawę Góry Miechowskie do którego przeniósł się wraz z rodziną. W czasie powstania styczniowego wspierał działalność patriotyczną i wspomagał oddziały powstańcze dostarczając im żywność. Swoim pracownikom zakazał kontaktów z Rosjanami i ujawniania działania na rzecz powstania. W 1864 r. po donosie dworskiego służącego oskarżono Feliksa Waligórskiego o to, że nie informował władz o ruchach partyzantów i swoim pracownikom groził kara za donoszenie. Sadzony przez sąd wojenno-polowy w Olkuszu oraz Audytoriat Polowy został skazany na ośmioletni pobyt na Syberii. Swoje zesłanie odbywał w Tobolsku, Krasnojarsku, Irkucku, Nerczyńsku i Siwakowej w okolicach jeziora Bajkał.
W 1867 r. dzięki staraniom żony Teofili oraz ks. dziekana Ludwika Ruczki z Krakowa (posła do austriackiego parlamentu), Waligórski został przez cara ułaskawiony. Jako obywatel austriacki osiadł w Krakowie, gdzie wynajmował część swego dużego mieszkania na stancję dla uczniów i studentów.
Zmarł w Krakowie 21.06.1887 r.
WB
Źródła:
- Archiwum ks. Ruczki
- https://genealogia.okiem.pl/powstaniec-styczniowy/21443/feliks-waligorski
- https://geneteka.genealodzy.pl/
- http://miechowski_kuferek.manifo.com/cmentarz-w-kalinie-wielkiej
