Urodził się 22 października 1899 r. w Budziejowicach (powiat proszowicki) jako syn Mateusza i Marianny z d. Kubala. Ukończył Seminarium Nauczycielskie w Jędrzejowie. W 1920 r. otrzymał posadę nauczycielską w Kobryniu (woj. poleskie). Powołany do wojska brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, w czasie walk został ranny w nogę.
Po zakończeniu działań wojennych, objął stanowisko kierownika szkoły Publicznej w Pożeżynie, w rejonie brzeskim – gmina Wielkoryta. Od 1922 r. był związany z ruchem ludowym, działał w SL „Wyzwolenie” i Związku Młodzieży Wiejskiej RP „Wici.
W 1939 r. walczył w szeregach Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”. Po kapitulacji 6 października 1939 r udało mu się uniknąć niewoli niemieckiej, ale został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD. Przez miesiąc przebywał w twierdzy brzeskiej, ale udało mu się uciec – został wywieziony z aresztu w pojemniku na śmieci. Ucieczka udała się dzięki znajomemu Żydowi, który był oficerem politycznym w tym więzieniu. W Brześciu udało mu się zamelinować a nawet sprowadzić rodzinę. Doczekali się silnych mrozów i po zamarzniętym Bugu przeszli na zachodni brzeg i szczęśliwie dotarli do rodzinnych Budziejowic.
Franciszkowi udało się znaleźć zatrudnienie najpierw w szkole w Racławicach a potem w Klimontowie. Tam wstąpił w szeregi Armii Krajowej przyjmując pseudonim Konrad. Ponadto pracował w tajnym nauczaniu w zakresie szkoły średniej w których to działaniach wspomagała go żona Paulina.
17 stycznia 1945 r. zostaje aresztowany przez Rosjan. Wywieziono go do Gruzji i tam pracował przy budowie drogi. Potem przebywał w obozie w Krasnowodzku obrzeżu pustyni Kara-Kum.
Z łagru rosyjskiego powrócił po trzech latach. Udało mu się uzupełnić wykształcenie został absolwentem trzyletniego studium inżynieryjno-rolniczego.
Franciszek Szopa w latach 1947-1955 był dyrektorem szkoły w Radoczy w powiecie wadowickim, a od 1955 r. zamieszkał w Miechowie. Został członkiem Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego i w latach 1955- 1961 pełnił funkcję Przewodniczącego Rady Narodowej w Miechowie.
Za swoja działalność konspiracyjną, społeczną i zawodową zostaje odznaczony: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1967), Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1973), Medalem Zwycięstwa i Wolności, Odznaką 106 Dywizji AK, Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955), Złotą Odznaką „Za zasługi dla Ziemi Krakowskiej”, Złotą Odznaką ZNP, odznaką zasłużonego działacza FJN.
Zmarł 12 lutego 1984 r. w Miechowie, pochowany jest na miejscowym cmentarzu.
WB
Źródła:
- nekrolog w Dzienniku Polskim (fot. zbiory IKP)
- Jerzy Mrożkiewicz; Cmentarz parafialny w Miechowie; Kraków 2007
- Tadeusz Zaich; Miechowianie; Miechów 2006
- Michał Kozera (oprac.); Proszowice na fotografiach cześć IV: II wojna światowa; Proszowice 2009
- Bolesław Michał Nieczuja-Ostrowski; Inspektorat AK „Maria” w walce t.II Kryptonim „Michał”-„Maria” (1943-VI.1944) Część II; Fundacja Inspektoratu Światowego Związku Żołnierzy AK i Sekcji Obrony Życia Dziecka im. Inspektoratu; Elbląg 2007
