Urodził się w Muniakowicach 14.01.1898 r. jako syn Marcina i Katarzyny z Włosków Styczniów. Po skończeniu szkoły podstawowej pracował w gospodarstwie rodziców. W 1918 r. ochotniczo wstąpił do wojska i wszedł w skład 5. pułku ułanów. W czasie jego służby wybuchła wojna Polsko-rosyjska i jako żołnierz czynny Aleksander styczeń wziął w niej udział walcząc o Grodno, Białystok i Warszawę. Otrzymał medal pamiątkowy „Polska obrońcy swemu” oraz Medal Niepodległości i Brązowy Krzyż Zasługi. Ponadto decyzją kapituły we Lwowie otrzymał Odznakę Honorową „Orlęta”. Po wojnie został przeniesiony do rezerwy.
19 lutego 1922 r. wstąpił w związek Małżeński z miechowianką Marią Spiechowicz i wtedy przeniósł się do Miechowa. 8 lutego 1928 r. został przyjęty na dożywotniego członka Miechowskiego Towarzystwa Rzemieślniczego. 26 listopada następnego roku otrzymał kartę rzemieślniczą w zawodzie rzeźniczym i wraz z żona otworzyli restauracje do której zaopatrzenie uzyskiwali z gospodarstwa rodzinnego w Muniakowicach.
Restauracja prosperował znakomicie, a szczególnie dobre obroty miała w dni targowe, kiedy gospodarze okoliczni dokonywali sprzedaży swoich plonów i załatwiali różne sprawy w urzędach miejskich i powiatowych. 12 grudnia 1937 r. Aleksander styczeń otrzymał weryfikację w kieleckim kole Związku Peowiaków.
W pierwszych dniach okupacji hitlerowskiej urzędnicy niemieccy zamknęli restaurację Styczniów a sam Aleksander obawiając się aresztowania ukrywał się przez pewien czas. Jednak wkrótce sytuacja uległa zmianie i żona Aleksandra Maria uzyskała zgodę na otwarcie restauracji. Lokal stał się znowu miejscem spotkań różnych osób w tym tez Niemców z załogi wojskowej jak i urzędników pracujących w instytucjach miejskich i powiatowych. Restauracja miała powodzenie, bo w czasie problemów aprowizacyjnych zaopatrywana była z gospodarstwa rodzinnego i innych zaprzyjaźnionych dostawców z okolicznych wsi. Styczniowie zaczęli wspomagać okoliczne grupy partyzanckie zarówno dotacjami pieniężnymi, jak i żywnością którą coraz trudniej było zdobyć. Ponadto Aleksander Styczeń składając dotację pieniężną stał się członkiem wspierającym Radę Opiekuńczą w Krakowie.
Częste wizyty Niemców w restauracji rzucały cień na właścicieli co stało się przyczynkiem do prowadzenia przez władze partyzanckie AK dochodzenia pod kątem ewentualnej współpracy Styczniów w Niemcami. Dochodzenie nie wykazało żadnych nieprawidłowości. Oskarżenia jednak nie przeszły niezauważone bo zaraz po wkroczeniu armii rosyjskiej do Miechowa Aleksander Styczeń został zatrzymany i wywieziony do obozu pracy w głębi Związku Radzieckiego. Wrócił po trzech latach, ale zaraz został aresztowany i oskarżony o współpracę z Niemcami i wspomaganie Armii Krajowej. Długi proces dowiódł, że Aleksander nie tylko jest niewinny ale wielokrotnie wspomagał osoby potrzebujące w różnych formach: pieniędzmi, żywością czy też pośrednictwem w przekupstwie niemieckich urzędników. Po oczyszczeniu z zarzutów Aleksander Styczeń działał jeszcze w Miechowie kilka lat po czy wyjechał do Krakowa. Zmarł w Krakowie 12 października 1967 r. Pochowany został na miechowski cmentarzu Parafialnym w sektorze pierwszym.
