Urodził się 1 maja 1841 r. w Dołędze, był synem Teofila Pikuzińskiego i Anny z Bratkowskich Pikuzińskiej. Jego ojciec Teofil należał do tajnego sprzysiężenia szlacheckiego, został w lutym 1846 roku uprowadzony przez gromadę chłopów i prawdopodobnie przez nich po drodze zabity. W wieku pięciu lat wywieziony przez matkę do Krakowa, pobierał stosowne nauki. Gdy wybuchło Powstanie Styczniowe miał 22 lata i był agronomem. Walczył w kawalerii Apolinarego Kurowskiego w przegranej bitwie o Miechów dnia 17 lutego 1863 r. Po rozproszeniu oddziału bił się pod wodzą Józefa Miniewskiego, a potem Marcina Borelowskiego.
Żołnierz polski nr 20 z 1922 r. opublikował relację uczestnika bitwy pod Krzykawką – rtm. Juliana Pikuzińskiego: ,, … W pierwszej bitwie, dzień przed Krzykawką, idąc na ochotnika zostałem ranny w lewą rękę w palce przez zaczajonych Moskali … chirurg … opatrzył mi palce, dał w deszczułkę rękę, obandażował, tak iż pod Krzykawką w bitwie udziału nie brałem, tylko stałem na skraju lasu, bo przebrany za chłopa krakowskiego w sukmanie i wysokim kapeluszu miałem być wysłany z depeszą do Krakowa. Oddział poprowadził do walki Francesco Nullo, na bagnet, a że był na koniu ubili mu konia i zwalił się z koniem na ziemię. Ja widzę, że przywalony koniem skoczyłem z za wału, a że byłem silny, poprowadziłem go za wał pod lasem i trzymałem prawą ręką za kark, a lewą obandażowaną podtrzymywałem na brzuch. A że ogień szedł na 200 kroków najdalej, jedna kula przeszła nieszczęśliwie przez wał, trafiła mnie w rękę obandażowaną i przeszłą ugodziwszy w Nullo na jego drugą stronę, tak że padł nie wydawszy głosu. Zemdlałem i nie wiedziałem nawet, że Włosi porwali między siebie ciało Nullo. Wiem, że potem Moskale pochowali Nullo w Olkuszu w aksamitnej, amarantowej trumnie z honorami wojskowymi. Walczył jeszcze w kilku bitwach w tym pod Terespolem i Batorzem, kilkakrotnie będąc rannym. Po upadku Powstania Julian Pikuziński został urzędnikiem kolejowym.
MF
Źródła:
- https://genealogia.okiem.pl/powstaniec-styczniowy/76753/julian-filip-jakub-erazm-pikuzinski
- Kurier Stanisławowski 01.02.1903
- Nagrobek na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie
