Urodził się 20.11.1888 r. we wsi Rzeżuśnia w gminie Gołcza jako syn Stanisława pisarza gminnego i Marii z Krzyżanowskich. W następnym roku rodzina przeprowadziła się do Książa Wielkiego, gdy ojciec objął posadę sekretarza, następnie wójta gminy Wielka Wieś (Książ Wielki w wyniku represji carskich utracił prawa miejskie a siedzibę gminy ulokowano w sąsiedniej wsi).
Władysław podstawowe wykształcenie zdobył w Książu Wielkim, średnie w gimnazjum w Kielcach a po maturze studiował buchalterię (księgowość) na Cesarskim Uniwersytecie w Warszawie (obecnie UW). Po ukończeniu nauki rozpoczął pracę w cukrowni w Szreniawie koło Proszowic. Gdy z Krakowa dotarły wieści o szkoleniu strzelców do walki zbrojnej o wolność Polski porozumiał się z młodszym bratem Tadeuszem (1899–1940 Charków) i obaj postanowili wstąpić do legionów i walczyć o niepodległość. Tak jak wiele lat wcześniej ich pradziadek Mikołaj Krzyżanowski szwoleżer walczący pod Somosierrą. Tradycję patriotyczną mieli zakorzenioną w sercach i genach, podsycaną opowieściami matki.
Obaj wstąpili w szeregi Legionów organizowanych przez Józefa Piłsudskiego i brali udział w walkach z wrogiem. Władysława przydzielono do II Brygady Legionów Polskich, służył jako podoficer rachunkowy w stopniu wachmistrza. Podczas I wojny światowej w czerwcu 1915 roku utworzono II dywizję kawalerii legionowej pod dowództwem rotmistrza Zbigniewa Dunin-Wąsowicza i rozlokowano w okolicy wsi Rokitna [obecnie Ukraina] z planem przerwania frontu. Władysław służył w 2. szwadronie. 13 czerwca rozpoczął się atak na rosyjskie pozycje, jednak wojska austriackie i polskie nie osiągnęły celów strategicznych. Dowódca rozkazał wykonanie szarży i sam z 2 szwadronem ruszył do szaleńczego ataku. W ciągu około 13 minut ułani przedarli się przez 3 linie wroga. W ataku wzięło udział 62 ułanów, również Władysław Nowakowski, choć jako podoficer rachunkowy nie musiał. Poległo 15, 3 kolejnych zmarło z ran, 27 zostało rannych, 6 trafiło do niewoli, 2 zaginęło w akcji, 6 wróciło do własnych pozycji cało i zdrowo. Władysław Nowakowski poległ. Szarża nie została wykorzystana. Oddziały piechoty w niedostatecznym stopniu wsparły ułanów. Jednak mimo odparcia szarży oddziały rosyjskie nocą opuściły swoje pozycje i wycofały się.
Po dwóch dniach uroczyście pochowano poległych ułanów na cmentarzu w Rarańczy [obecnie Ukraina]. W okresie powojennym mogiły ułanów 2-go szwadronu znalazły się poza granicami kraju na terenie Rumunii. Po nawiązaniu kontaktów pomiędzy 2 Pułkiem Ułanów a 11 Pułkiem Huzarów Rosiorii od 1918 roku to oni opiekowali się grobami polskich legionistów. Na mocy porozumienia zawartego między Rzeczpospolitą a Rumunią 26 lutego 1923 roku prochy bohaterów sprowadzono do kraju i odbył się w Krakowie uroczysty pogrzeb. Brali w nim udział między innymi Józef Piłsudski oraz biskup Adam Stefan Sapieha. Piłsudski udekorował trumny orderami Virtuti Militari V klasy. Po uroczystościach, przemówieniach i wspomnieniach na Rynku krakowskim, kondukt żałobny udał się na Cmentarz Rakowicki.
Do żyjących ułanów, którzy brali udział w tej szarży przemówił generał Stanisław Szeptycki. Następnie w imieniu Józefa Piłsudskiego udekorował Orderami Virtuti Militari tych uczestników szarży, którzy nie byli odznaczeni wcześniej. Dwa lata później w 1925 roku na grobie ułanów uroczyście odsłonięto pomnik.
Władysław Nowakowski za zasługi bojowe otrzymał odznaczenia: austriacki srebrny Medal za Waleczność 1. kl., dwukrotnie, Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 5490 pośmiertnie 17 maja 1922 roku, Krzyż Niepodległości za pracę w dziele odzyskania niepodległości pośmiertnie 6 czerwca 1931 roku.
Bohaterską śmierć uczczono rozkazem Komendy Legionów Polskich nr 133 z 28 czerwca 1915 roku.
MS
Źródła:
- Wspomnienia rodzinne Małgorzaty Skowronek
- Lista strat Legionów Polskich 1914-1918 J. Cisek, K. Stepan, Kraków 2006 r.,
- Księga Jazdy Polskiej 1938 str. 417.,
- Goniec Polowy Legionów 1915, nr 7.
