Urodził się 29 czerwca 1839 r. w Kołodziejówce koło Tarnopola Jako syn Adama i Matyldy z Zagórskich właścicieli dóbr Chłopice. W 1857 ukończył Instytut Techniczny w Krakowie będąc równocześnie wolnym słuchaczem UJ. Już w latach 60. XIX wieku uczestniczył w wycieczkach po Tatrach. W Alpach po raz pierwszy był w 1862. Wszedł wówczas jako pierwszy Polak na Jungfrau. Po wybuchu powstania jako wielki patriota wyruszył do obozu powstańczego w Ojcowie i został przyjęty do kompanii strzelców pod dowództwem Władysława Niewiadomskiego. Bił się z Rosjanami w bitwie miechowskiej 17 lutego 1863 r. Po przegranej bitwie i rozproszeniu oddziału próbował powrócić do Krakowa, ale w Szczepanowicach ujęli go chłopi i odstawili do Miechowa. Krótko przebywał w więzieniu bo już w kwietniu 1863 r. został zwolniony i odstawiony na granicę z Galicją. Tu Austriacy go aresztowali i osadzili w więzieniu w Tarnowie. Po zwolnieniu z więzienia udał się na emigrację do Szwajcarii i mieszkał w Nyon. Tam studiował nauki społeczne i podróżował po górach. W 1865 pod pseudonimem Juliusz Bolesta opublikował broszurę Być albo nie być, w której, analizując niepowodzenia polskich zrywów niepodległościowych, za główną tego przyczynę uznał bierność szerokich mas narodu. Prawdopodobnie w początkach 1867 powrócił do Galicji, bo w latach 1868–1871 dzierżawił majątek Ludwinów pod Krakowem, organizował w nim wieczory dla krakowskiego środowiska artystyczno-literackiego. 26 stycznia 1877 r został wybrany posłem do sejmu krajowego. Był członkiem, a następnie prezesem Rady Powiatowej w Jarosławiu, członkiem Zarządu Macierzy Polskiej i Towarzystwa Oświaty Ludowej we Lwowie. W latach 1891–1893 aktywnie pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Tatrzańskiego. Dbał wtedy o budowę nowych ulic w Zakopanem i dróg u podnóży gór. Od 16 sierpnia 1877 był żonaty z Emilią z Głogowskich (1853–1883). Po ślubie nabył wieś Chłopice pod Jarosławiem. Kilka lat spędził w uzdrowiskach zagranicznych, próbując ratować zdrowie żony (1880–1883, Mentona, Merano). Zmarł w Chłopicach 13 lutego 1893 r. po długotrwałej i ciężkiej chorobie, tam też został pochowany.
WB
Źródła:
- Staszel J. – Bitwa miechowska 17 II 1863 r. w relacji pamiętnikarskiej Kazimierza Girtlera, Rocznik Biblioteki PAN w Krakowie, rok XV (1969)
- Białynia-Chołodecki J.-Cmentarzyska i groby naszych bohaterów z lat 1794-1864 na terenie wschodniej Małopolski. Lwów 1928
- https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82adys%C5%82aw_Koziebrodzki
- https://genealogia.okiem.pl/powstaniec-styczniowy/32581/wladyslaw-koziebrodzki
