Urodził się 15 kwietnia 1912 r. w Sosnowcu w rodzinie Wawrzyńca Kobylca i Franciszki z domu Ratuch. Rodzice sprowadzili się do Pojałowic gdzie Jan rozpoczął naukę szkolną w szkole powszechnej. W 1926 r. Jan ukończył naukę i najpierw pracował w gospodarstwie rodziców a potem zatrudniał się w różnych gospodarstwach rolnych gdzie zajmował się naprawą maszyn rolniczych i podkuwaniem koni. W 1934 r. Jan wstąpił do wojska, które gwarantowało mu dalszą naukę. Od października 1934 r. był słuchaczem podoficerskiej szkoły w IV Pułku Piechoty Legionów. W latach 1936-1939 Jan pracował w rolnictwie jako ślusarz i kowal.
3 września 1939 r. podobnie jak wielu mieszkańców ziemi miechowskiej został zmobilizowany. Jego kampania trwała do 18 września kiedy to wraz z kolegami przekroczył granicę rumuńską unikając uwięzienia przez Rosjan, którzy zajęli wschodnie tereny Rzeczypospolitej. Dzięki pomocy konsulatu w Bukareszcie otrzymał 10 lipca 1940 r wizę do brytyjskiego Mandatu Palestyny.
Poprzez Turcję i Syrię dotarł szczęśliwie do Palestyny i tam 11 października 1940 r. został przydzielony do rezerwy SBSK. 19 października 1940 r. został zweryfikowany w stopniu kaprala rezerwy na dzień 5 października 1940 r. na podstawie egzaminu. 3 stycznia 1941 r. był już żołnierzem Brygady Strzelców Karpackich do Brygady Strzelców Karpackich. Służył w Polskiej Brygadzie Karpackiej w Tobruku w Libii od 19 sierpnia 1941 do 23 marca 1942 r. walcząc w oblężeniu i tym samym stając się polskim Szczurem Tobruku. Otrzymał wyróżnienie za postawę i odwagę w obronie Tobruku i walkę w Gazali w kampanii libijskiej. Po walkach w kampanii libijskiej oddział Jana powrócił do Palestyny. Waz z 2 Korpusem Polskim został przewieziony do Włoch z jednoczesnym awansem na plutonowego. Jednostka Jana – 3. Dywizja Strzelców Karpackich (3DSK) brała udział w IV bitwie o Monte Cassino, znanej jako Operacja Diadem 42. Niestety podczas pierwszego szturmu Jan został ranny 12 maja 1944 r. Otrzymał ranę postrzałową w lewy staw łokciowy, który złamał głowę kości promieniowej. Spędził 7 tygodni w szpitalu od 12 maja do 30 czerwca 1944 r. Do oddziału wrócił 9 lipca 1944 r., a 27 lipca 1944 r. został uznany za wyleczonego43. Za tę kontuzję otrzymał pierwszą z 2 gwiazdek za rany. 23 listopada 1944r. Jan został ponownie ranny, tym razem w pobliżu Castrocaro we Włoszech i otrzymał drugą gwiazdkę za rany. Otrzymał również medal Brązowej Gwiazdy od generała USA Marka Clarka w Bolonii we Włoszech 28 czerwca 1945 r. za bohaterskie osiągnięcia w akcji, a także awans na sierżanta. 6 marca 1945 r. otrzymał odznakę za rany z dwiema przypisanymi mu gwiazdkami. Jan służył w 2 Korpusie Polskim we Włoszech do 30 sierpnia 1946 r. Za udział w Kampanii Libijskiej i Kampanii Włoskiej otrzymał następujące medale: Krzyż Walecznych nr 7786, Medal Wojska za Wojnę 1939-45 nr 14631, Krzyż Monte Cassino nr 7138, Brązowa Gwiazda, Gwiazda 1939-45, Gwiazda Afryki, Gwiazda Włoch, Medal Obrony.
Jan opuścił Włochy – został przetransportowany do i tam zaciągnął się do Polskiego Korpusu Przesiedleńczego. Zgodnie z postanowieniami Stowarzyszenia Szczurów Tobruku postanowił wyjechać do Australii. 29 sierpnia 1947 Jan opuścił Anglię na pokładzie Asturii i dotarł szczęśliwie do celu.
Jan złożył wniosek o naturalizację jako obywatel australijski w czerwcu 1949 r. Spędził pierwsze 2 lata na Tasmanii mieszkając i pracując w Butler’s Gorge przy budowie zapory Clark Dam.bNastępnie przeniósł się do Hobart, gdzie poznał i poślubił Tanię Kairę, również uchodźczynię, która opuściła Neapol 18 lutego 1949 i przybyła do Melbourne. Mieli 2 synów. Jan pracował jako stolarz dla miejscowego budowniczego aż do emerytury.
Jan już nigdy nie wrócił do Polski ani nie zobaczył nikogo ze swojej rodziny. Zmarł w wieku 77 lat 26 stycznia 1990 r. Został pochowany 31 stycznia na cmentarzu Cornelian Bay w katolickiej sekcji NK, numer grobu 147,57 Tania zmarła w wieku 66 lat 21 kwietnia 1992 r. Została pochowana 24 kwietnia na cmentarzu Cornelian Bay wraz z Janem.
