– Powstańcy styczniowi
Urodził się 29 czerwca 1839 r. w Kołodziejówce koło Tarnopola Jako syn Adama i Matyldy z Zagórskich właścicieli dóbr Chłopice. W 1857 ukończył Instytut Techniczny w Krakowie będąc równocześnie wolnym słuchaczem UJ. Już w latach 60. XIX wieku uczestniczył w wycieczkach po Tatrach. W Alpach po raz pierwszy był w 1862. Wszedł
KOZIEBRODZKI Władysław herbu Jastrzębiec (1839-1893)Czytaj dalej …
W pierwszej połowie miesiąca lutego 1863 r. zgłosił się w obozie powstańczym w Ojcowie. Brał udział w bitwie miechowskiej 17 lutego 1863 r. Szczęśliwie przedostał się do Krakowa a stamtąd do Lwowa. Ponownie wyszedł do powstania ze Lwowa 13 marca 1863 r. Dalsze jego losy nie znane.
WB
Źródła:
Romanowiczówna Z. – Z dni krwi
Był stangretem w Krakowie. Na wieść o formowaniu się w Ojcowie oddziału powstańczego przekradł się przez granicę, dotarł do obozu i tam został zapisany w wykazach powstańczych. Walczył w bitwie miechowskiej 17 lutego 1863 r. Ranny w bitwie dostał się do niewoli rosyjskiej. Skazany został przez sąd wojenny na zesłanie do rot
Był bratem Bolesława, urodził się w Ciężkowicach i podobnie jak brat przedostał się do obozu powstańczego w Ojcowie. Tu jako pochodzący z okolic Tarnowa trafił prawdopodobnie do kompanii strzelców tarnowskich. Walczył z Rosjanami w bitwie miechowskiej 17 lutego 1863 r. Dalsze jego losy są nieznane.
WB
Źródło:
Staszel J. – Bitwa miechowska 17 II 1863
Urodził się w Biskowicach pod Lwowem. W czasie powstania był studentem prawdopodobnie Uniwersytetu Jagiellońskiego. Na wieść o powstaniu ruszył do obozu powstańczego w Ojcowie. Tam otrzymał stopień podoficerski. Walczył z Rosjanami w Bitwie miechowskiej 17 lutego 1863 r. a po rozproszeniu oddziału po przegranej powstańców powrócił do Krakowa. Ukończył studia medyczne i
Urodził się w Mińsku. Po przybyciu do powstańczego obozu w Ojcowie został mianowany porucznikiem 2 kompanii kosynierów. Walczył z Rosjanami w bitwie miechowskiej 17 lutego 1863 r., a po rozproszeniu oddziału po przegranej powstańców Przedostał się do oddziału Mariana Langiewicza. Pod dowództwem Dionizego Czachowskiego walczył za Buskiem w Okolicach wsi Potok (gmina
W obozie ojcowskim był jednym z dowódców w oddziałach kosynierów. Walczył z Rosjanami w bitwie miechowskiej 17 lutego 1863 r. a potem przedostał się w rodzinne strony do ziemi kaliskiej i tam sformował własny oddział. Otoczony 15 czerwca 1863 r. przez przeważające siły Rosjan pod Lututowem został zdziesiątkowany. Sam Antoni Korytyński poległ.
Staszel
Miał pseudonim Dzik. Był człowiekiem doświadczonym w działaniach zbrojnych – był uczestnikiem powstania poznańskiego 1848 r. po którym udał się na emigrację. Po powrocie do kraju został zesłany do Orenburga (1851-1858). Przed powstaniem był urzędnikiem w Warszawie, jednocześnie pełnił obowiązki wydziałowego organizacji miejskiej, a w czerwcu i lipcu krótko wchodził w skład
Urodził się w Krakowie był młodym stolarzem. Na liście powstańczego obozu w Ojcowie zapisano, że przybył uzbrojony w pałasz. Został przyjęty do oddziału strzelców. W bitwie miechowskiej 17 lutego 1863 r. został ranny i pojmany przez Rosjan. Wyrokiem sądu wojennego został skazany na zesłanie na Sybir.
WB
Źródła:
AP Kielce zesp. 26, sygn. 1 (Naczelnik
Wpisany do rejestru powstańców obozu ojcowskiego. Walczył w bitwie miechowskiej 17 lutego 1863 r. Został ujęty przez Rosjan. Dalsze jego losy nie są znane
WB
Źródło:
Staszel J. – Bitwa miechowska 17 II 1863 r. w relacji pamiętnikarskiej Kazimierza Girtlera, Rocznik Biblioteki PAN w Krakowie, rok XV (1969)
Strona utworzona przy wsparciu finansowym
Starostwa Powiatowego w Miechowie oraz Gminy i Miasta Miechów.
