– Powstańcy styczniowi
Mieszkaniec Miechowa, właściciel nieruchomości w mieście podczas pacyfikacji po bitwie, wywleczony z domu i zamordowany przez Moskali
WB
Źródła:
https://genealogia.okiem.pl/powstaniec-styczniowy/24449/gurakKolumna Z. – Pamiątka dla rodzin polskich … t. II
Poległ w Miechowie podczas bitwy 17 lutego 1863 r. Na wystawie urządzonej we Lwowie w 1913 r. w Sali IV jednym z eksponatów był ryngraf znaleziony w rękach poległego w bitwie Władysława Fochty.
Zmarłego prawdopodobnie pochowano wraz z innymi poległymi w bitwie powstańcami na miechowskim cmentarzu parafialnym we wspólnej mogile.
WB
Źródła:
Przewodnik po wystawie roku
Pochodził z Białorusi. Zawarł związek małżeński z Sabiną Szurmacką ze Święcic w kościele w Słaboszowie w 1858 r. Utrzymywał rodzinę pracując w dworze w Święcicach. Zginął w bitwie miechowskiej 17 lutego 1863 r. i został potajemnie pochowany pod wschodnim murem cmentarza parafialnego.
WB
Źródła:
Informacja od rodziny powstańca
Pochodził z Sanoka. Wraz z kolegami ze wschodniej Galicji dotarł do obozu ojcowskiego. Poległ w bitwie miechowskiej 17 lutego 1863 r.
WB
Źródła:
https://genealogia.okiem.pl/powstaniec-styczniowy/77037/blazejowskiWebersfeld Edward, Obóz w Ojcowie, w: Kuryer Lwowski 1913 nr 92
Mieszkanka Miechowa. W czasie pacyfikacji miasta po przegranej przez powstańców bitwie o miasto, została zamordowana przy źródle po wschodniej stronie miasta i kilka dni jej poszarpane ciało leżało w tym miejscu.
WB
Źródła:
Staszel J. – Bitwa miechowska 17 II 1863 r. w relacji pamiętnikarskiej Kazimierza Girtlera
Urodził się 17 lutego 1845r. Jako 18- letni chłopak Zgłosił się ochotniczo do oddziału powstańczego i brał udział w walkach z Rosjanami na ziemi świętokrzyskiej. Po upadku powstania styczniowego wstąpił do seminarium duchownego. Po otrzymaniu święceń kapłańskich 1869r. został wikarym w
Miechowie, a w 1873r. proboszczem we Wrocimowicach. W 1894r. otrzymał probostwo w
Prandocinie
Urodzony w 1840 roku w Suchedniowie, z zawodu górnik. Chrzest bojowy odebrał w oddziale Apolinarego Kurowskiego otrzymując stopień porucznika. Szczęśliwie przeżył klęskę miechowską (był ranny) i nie poniechał walki. Walczył dalej pod rozkazami Langiewicza, Krukowieckiego, Mierosławskiego i Waligórskiego, przyjmując udział w bitwach pod Krzykawką i Grochowiskami. Po Grochowiska po przedostaniu się do
Urodził się w 1840 r we Lwowie jako syn Franciszka, byłego konsyliarza magistratu. Miał brata Franciszka. Przed 1861 r. studiował na Uniwersytecie Lwowskim na wydziale prawa. Pobierając stypendium Niezabitowskiej w latach 1861-1862, i stypendium Żebrowskich w latach 1862-1863. W powstaniu znalazł się w obozie Apolinarego Kurowskiego w oddziale Żuawów Śmierci dowodzonej przez
Urodził się w Sanoku w 1846 r. Jako 17 letni młodzieniec wyruszył do Królestwa i wstąpił do oddziału formowanego w Ojcowie przez Apolinarego Kurowskiego. Wziął udział w walkach oddziału ojcowskiego. Po klęsce miechowskiej wstąpił do oddziału pod dowództwem Marcina Borelowskiego ps. Lelewel. Z oddziałem tym walczył pod Panasówką, na Sowiej Górze pod
Pochodził z Krakowa był uczniem instytutu technicznego. Jako patriota starał się włączyć we wspólna walkę z caratem. Dostał się do obozu powstańczego w Ojcowie, został przyjety do kompanii strzelców i wraz z towarzyszami broni wziął udział w wyprawie miechowskiej. Poległ podczas walk w mieście. Został pochowany w mogile powstańczej na miejscowym cmentarzu
Strona utworzona przy wsparciu finansowym
Starostwa Powiatowego w Miechowie oraz Gminy i Miasta Miechów.
