Urodził się w Krakowie 30 listopada 1837 r. Z zawodu był murarzem. W czasie powstania styczniowego był żołnierzem armii austriackiej. Na wieść o wybuchu powstania zdezerterował z wojska i przedostał się do obozu powstańczego w Ojcowie. Tu został przyjęty do oddziału a jako wyszkolonego wojskowo mianowano go sierżantem. Walczył z Rosjanami w bitwie miechowskiej 17 lutego 1863 r. a po przegranej powstańców i rozproszeniu oddziału przedostał się do oddziału dowodzonego przez Mariana Langiewicza. W jego oddziale brał udział w bitwach pod Pieskową Skałą, Chrobrzem i Grochowiskami. Udało mu się po rozformowaniu oddziału Langiewicza przedostać do partii Józefa Miniewskiego i z nim walczył pod Krzykawką. Uniknął niewoli po rozgromieniu oddziału przez Rosjan i dołączył do oddziału dowodzonego przez Karola Kalitę, z którym walczył w bitwach pod Szklaną Hutą, Iłżą i Opatowem. W bitwie pod Opatowem został ranny kulą w usta i prawy bok oraz szablą w głowę nad lewym okiem i został wzięty do niewoli. Sądzony we Włodzimierzu został skazany na kurskie roty aresztanckie – pracował przy budowie kolei Osławskiej. Z zesłania powrócił w 1867 r. i osiadł w Krakowie. Wstąpił do Towarzystwa Weteranów. Oświadczenie podpisał w Krakowie 8 kwietnia 1888 r.
WB
Źródła:
- CDIAL 195-1-79, Towarzystwo Weteranów, wnioski
- Białynia-Chołodecki J. –Pamiętnik powstania styczniowego w piędziesiątą rocznicę wypadków: wznowienie „Księgi Pamiątkowej” tegoż samego autora wydany staraniem Komitetu Obywatelskiego we Lwowie r. 1904.
- https://genealogia.okiem.pl/powstaniec-styczniowy/31933/andrzej-kamalski
