Urodził się 28 listopada 1836 r. w Ratzersdorf jako syn Leona lekarza. Cała rodzina przeniosła się do Sanoka. W czasie wybuchu powstania styczniowego Maurycy był urzędnikiem w Sanoku. Razem z Bratem Filipem postanowili wyruszyć do powstania. Zgłosili się w początkach lutego 1863 r. do obozu powstańczego w podkrakowskim Ojcowie. Maurycy został przyjęty do oddziału Żuawów Śmierci. Walczył w bitwie miechowskiej 17 lutego 1863 r. a po rozproszeniu oddziału po przegranej powstańców przedostał się do obozu dowodzonego przez Antoniego Jeziorańskiego. Walczył pod Małogoszczem, Pieskową Skałą, Skałą gdzie dwukrotnie był ranny. Pod wodzą Antoniego Jeziorańskiego walczył w zwycięskiej bitwie pod Kobylanką. Jako że w posiadaniu Austriaków były wykazy powstańców z Ojcowa Maurycy był zagrożony ujęciem prze władze galicyjskie. Aby uniknąć aresztowania wyjechał do Rumunii. Jego emigracja trwała 7 lat. Żonaty, ojciec trojga dzieci, wyznania rzymskokatolickiego. Przed powstaniem był urzędnikiem. W powstaniu mianowany na placu boju przez generała Jeziorańskiego porucznikiem. Walczył pod Kurowskim w Ojcowie, pod Jeziorańskim i Langiewiczem w bitwach pod Skałą, Małogoszczem, Pieskową Skałą, powtórnie pod Skałą, gdzie był ranny dwukrotnie, i Kobylanką. Skompromitowany wobec władz austriackich przebywał 7 lat na emigracji w Rumunii. Po zaniechaniu przez Austriaków represji wobec powstańców powrócił do Galicji i osiadł w Tarnopolu. Tam został 26 marca 1888 r. przyjęty na członka Towarzystwa Weteranów. Pracował jako urzędnik Banku Hipotecznego. Zmarł w Tarnopolu w 1895 r.
WB
Źródło
- Białynia-Chołodecki J. –Pamiętnik powstania styczniowego w piędziesiątą rocznicę wypadków: wznowienie „Księgi Pamiątkowej” tegoż samego autora wydany staraniem Komitetu Obywatelskiego we Lwowie r. 1904.
- Medyński A., W półwiekową rocznicę: powstańcom i organizatorom tarnopolszczyzny w hołdzie; T.S.L. Tarnopol 1913
- CDIAL 195-1-79, Towarzystwo Weteranów, wnioski
- https://genealogia.okiem.pl/powstaniec-styczniowy/58182/maurycy-kahane
