Urodził się we wsi Cieszkowy, gm. Czarnocin. Pochodził z rodziny o tradycjach walki patriotycznej. Jego dziad (ojciec matki), służył w wojsku Księstwa Warszawskiego, brał udział w bitwie pod Lipskiem. Ojciec, właściciel majątku ziemskiego w Probołowicach, jako student Uniwersytetu w Krakowie, brał udział w powstaniu listopadowym, był oficerem piechoty. Kazimierz od 1857 r., wraz ze starszym bratem, kształcił się w Instytucie Szlacheckim w Warszawie. W 1861 r. ojciec przeniósł ich na naukę do Krakowa. Kiedy tylko dowiedział się o formowaniu oddziału powstańczego w Ojcowie natychmiast tam się udał. Brał udział w nieudanym ataku na Miechów 17 lutego 1863 r. Po rozproszeniu oddziału powrócił do Krakowa. Kiedy Marian Langiewicz formował swój oddział w Goszczy Kazimierz do niego dołączył. Został przyjęty do oddziału Żuawów Śmierci pod wodza Franciszka Rochebrun pod bezpośrednie dowództwo kpt. Grzymały. Bił się z Rosjanami pod Chrobrzem i Grochowiskami. Przy próbie przekroczenia granicy z Galicją został ujęty przez Austriaków i internowany w Krakowie, skąd udało mu się już z na drugi dzień uciec. Po raz kolejny idzie do powstania pod wodzą Józefa Romockiego, ale po klęsce pod Szycami przy przekraczaniu granicy z Galicją został znowu schwytany przez żandarmów austriackich i osadzony w więzieniu w Krakowie. Po osądzeniu został osadzony w Ołomuńcu na Morawach. Po pewnym czasie udało mu się uciec i powrócić do Krakowa. Nie chcąc narażać rodziny przyjął nazwisko Grabówka na wypadek ujęcia go przez władze. Jeszcze raz rusza do powstania w oddziale Marcina Borelowskiego i po klęsce pod Panasówką powrócił do Krakowa. Jeszcze raz wyruszył do powstania i trafił do oddziału generała Józefa Hauke-Bosaka. W bitwie pod Opatowem został ranny i powrócił do rodzinnych Probołowic.
Po powstaniu udało mu się ukończyć Szkołę Główną w Warszawie. Kontynuował naukę Halle studiując rolnictwo. W 1869 r. powrócił do Królestwa i gospodarował w rodzinnym majątku. Tam pojął za żonę Helenę z Trzetrzewińskich. Od 1912 r. zamieszkał w Kielcach, gdzie należał do inicjatorów utworzonego w 1916 r. Komitetu ku uczczeniu Powstania Styczniowego. Jego podpis znajduje się na wystosowanym apelu do Czcigodnych Weteranów Powstania 1863 roku. Zmarł w 1922 r., a jego pogrzeb odbył się w asyście kompanii honorowej 4 p.p. Legionów.
WB
Źródła:
- Staszel J. – Bitwa miechowska 17 II 1863 r. w relacji pamiętnikarskiej Kazimierza Girtlera, Rocznik Biblioteki PAN w Krakowie, rok XV (1969)
- Ojczyźnie naszej, Polsce, bądźmy wierni. Bitwa miechowska 17 lutego 1863 roku w relacjach uczestników powstania styczniowego i świadków zniszczenia miasta, wybór i redakcja Maria Słuszniak, ilustracje Marek Hołda, Miechów 2018.https://radom.luteranie.pl/cmentarz-ewangelicki-w-kielcach/
- https://genealogia.okiem.pl/powstaniec-styczniowy/58042/kazimierz-frycz
- http://powstanie1863.zsi.kielce.pl/index.php?id=m12
