Urodził się 9 sierpnia 1842 r w Proszowicach jako syn szewca Michała i jego drugiej żony Heleny ze Skalskich. Przed powstaniem podobnie jak ojciec trudnił się szewstwem. W lutym 1863 r. dotarł do obozu powstańczego organizowanego w Ojcowie i wraz z załoga ojcowską wziął udział w bitwie miechowskiej 17 lutego 1863 r. Po przegranej powstańców przedostał się do oddziału Mariana Langiewicza, walczył w jego szeregach, a potem powrócił do Krakowa. Razem z Aleksandrem Krukowieckim wyprawił się do Królestwa. Znalazł się w grupie dowodzonej przez braci Edwarda i Gustawa Habichów. W potyczce w Imbramowicach został ranny, ale mimo to udało mu się uciec z pola bitwy i przedostać do Galicji. Tu jednak został aresztowany i osadzony w więzieniu w Konigratz. Po zwolnieniu z internowania wyjechał do Monachium i tam pracował w swoim zawodzie zarabiając na życie. Niestety rany otrzymane na placu boju, źle wyleczone powodowały częste zapadanie na zdrowiu. Postanowił powrócić do kraju, ale złożony chorobą zmarł 2 stycznia 1872 r. i został pochowany na cmentarzu monachijskim. Na pomniku nagrobnym powstańców styczniowych zmarłych w Monachium (Alter Sudfriedchof) widnieje nazwisko Jacka Czarneckiego.
WB
Źródło:
Nowiński W. – Powstanie styczniowe na ziemi proszowskiej, Proszowice 2025
