Dąbrowski urodził się 20.03.1792 r. w majątku Paszkiewicze w obwodzie mińskim (obecnie Białoruś). Na ochotnika wstąpił do 17 pułku ułanów hr. Michała Tyszkiewicza z którym wziął udział w kampanii rosyjskiej Napoleona. W 1813 roku brał udział w bitwie narodów pod Lipskiem. Uczestnik powstania listopadowego, podczas którego został awansowany na kapitana 3 pułku ułanów.
Po klęsce powstania został wcielony do korpusu żandarmów i skierowany do służby w Miechowie, gdzie w 1846 r. przeszedł w stan spoczynku z jednoczesnym awansem na majora. Człowiek serdeczny i życzliwy, zaprzyjaźnił się z Kazimierzem Girtlerem, dzierżawcą pobliskiego majątku Kalina Mała. Girtler odwiedzał go kilka razy w roku w jego domu w Miechowie, „gdzie mogli swobodnie gawędzić o minionej przeszłości.” Wspominając Dąbrowskiego po jego śmierci w 1871 roku pamiętnikarz zapisał: „Nie pił trunków, nie kopcił tytuniu, nie niuchał tabaki. W ubraniu czysty, zawsze wyprostowany, wzrostu wysokiego, szczupły i smagły, w ruchach do starości zachował zwinność ułańską.”
Zmarł w Miechowie 19.11.1871 r. Miechowianie wznieśli mu pomnik nagrobny 15 września 1936 r.
WB
Źródło:
Staszel J. – Szkice z dziejów Miechowa drugiej połowy XIX stulecia w relacji pamiętnikarskiej Kazimierza Girtlera, Rocznik Biblioteki PAN, 1986.
